Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

ΓΙΟΡΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ


Παραμονή των Χριστουγέννων πραγματοποιήθηκε η xριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου μας

 αφιερωμένη   στον λογοτέχνη και αγιογράφο

                                                            ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ


Ο Φώτης Κόντογλου είναι ένας από τους πρώτους εκπροσώπους της αποκαλούμενης γενιάς του 30΄ ή μάλλον η κυρίως γενιά του 30΄ αρχίζει με τους μαθητές του Κόντογλου και του Παρθένη και περιλαμβάνει καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν στην περίοδο του Μεσοπολέμου και ακριβέστερα μέσα στη δεκαετία 1930-1940.
Στην Ελλάδα, η πνευματική κρίση που ακολούθησε τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 εκδηλώθηκε στον χώρο της τέχνης ως αντίδραση στη μαζική εισαγωγή ξένων στοιχείων και ως αναζήτηση μιας καλλιτεχνικής ταυτότητας, που περνούσε και μέσα από την αναζήτηση της ελληνικότητας.
Ο Κόντογλου γνώρισε από κοντά τη δυτική τέχνη αλλά διάπυρος Μικρασιάτης ξεριζωμένος μετά την καταστροφή εμπνέεται από τη λαϊκή μας παράδοση και το λαϊκό πολιτισμό, τη μυθολογία και κάνει σκοπό της ζωής του να αναστήσει με το χρωστήρα του τη βυζαντινή εικονογραφία. «Η τέχνη είναι χάρισμα μεγάλο, είναι όμως και χρέος μεγάλο, αγώνας μέγιστος και έσχατος» έλεγε.
            Ο Γιάννης Τσαρούχης έγραψε: «Την εποχή εκείνη χρειαζόταν φοβερό κουράγιο για να κάνεις και να γράφεις αυτά που έκανε και έγραφε ο Κόντογλου. Η επιστροφή στην παράδοση ήταν και είναι ακόμη κάτι παρακινδυνευμένο.
 Χρειαζόταν η απελπισία του πρόσφυγα και η δύναμη που δίνει η απελπισία για να πας αντίθετα στην αττική ωραιοπάθεια και συμπληρώνει πιο κάτω: «αυτός ο ειρηνικός ζωγράφος που ξανάμαθε τους Έλληνες να κάνουν ήμερα εργόχειρα, συχνά κατακριτέα, είναι ο ίδιος αυτός που ύψωσε στη θέση που τους αρμόζει το πάθος και το θείο έρωτα, πράγματα που τόσο έλειπαν στην καχεκτική ελληνική τέχνη» (Γ. Τσαρούχη..) «Αγαθόν το εξομολογείσθαι».

Στο έργο του «Βασάντα» ο ίδιος ο Κόντογλου υποστηρίζει: «Κείνο που λέμε ρεαλισμό δεν μπορεί να ναι τέχνη ..αφού η τέχνη πρέπει να συγκινά με άλλον τρόπο παρά η ζωή….»

Tα παιδιά απέδωσαν  "Το βλογημένο μαντρί" ,τα ποιήματα και τα τραγούδια με πολυ χαρά και σεβασμό στην μεγάλη μορφή των γραμμάτων.











Ο 





























υπευθυνες καθηγήτριες Παπανικολάου Βασιλική
                                       Ζησοπούλου Χριστίνα
                                       Κατσή Βαρβάρα


ΕΚΔΡΟΜΗ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ 2017

Η αρχοντική Έδεσσα,
  H πρωτεύουσα του νομού Πέλλας, είναι χτισμένη σε ένα υψίπεδο (310μ.), τον Βράχο, και στα πόδια της απλώνεται η εύφορη πεδιάδα που φθάνει ως το Θερμαϊκό Κόλπο. Γύρω της στέκουν ακοίμητοι θεματοφύλακες τέσσερα επιβλητικά βουνά της Κεντρικής Μακεδονίας (Βέρμιο, Βόρας -Καϊμακτσαλάν, Τζένα και Πάικο), που ορθώνουν προστατευτικά το ανάστημά τους.
Στην αρχαιότητα, η πόλη αυτή υπήρξε μία από τις σημαντικότερες της Μακεδονίας. Άλλωστε, όποιος την κυρίευε, μπορούσε να ελέγχει τη διάβαση προς τη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία. Το όνομά της προέρχεται από τη φρυγική λέξη βέδυ (vedu) και σημαίνει "πύργος μέσα στο νερό" ή "πόλη πάνω στο νερό". 

 
Η Παλιά Πόλη της, η συνοικία Βαρόσι (που σημαίνει "Βυζαντινή πόλη"), βρίσκεται δίπλα στο Πάρκο των Καταρρακτών και μας προσκαλεί να περπατήσουμε για λίγο στα λιθόστρωτα δρομάκια της…
















Αναμφισβήτητα, η "καρδιά" της χτυπάει στην Πλατεία των Καταρρακτών, μια περιοχή που την άνοιξη και το καλοκαίρι είναι πλημμυρισμένη στο πράσινο, με μικρούς και μεγάλους καταρράκτες, ενώ το χειμώνα, ντυμένη στα λευκά, απογειώνει το νου και την ψυχή με την απίστευτη ομορφιά της.

Ο πιο εντυπωσιακός από όλους είναι ο Μεγάλος Καταρράκτης (Κάρανος) που πέφτει από ύψος 70 μ. και ο Διπλός Καταρράκτης, λίγο χαμηλότερα. Πίσω από τον Κάρανο υπάρχει ένα σπήλαιο με σταλακτίτες και ένα στενό μονοπάτι από το οποίο μπορούμε να απολαύσουμε τον Εδεσσαϊκό κάμπο να απλώνεται μπροστά μας ανάμεσα από τα διάφανα νερά. 





Συνεχίσαμε το ταξίδι μας στην Νάουσα

Επισκεφτήκαμε την σχολή Αριστοτέλη όπου ενημερωθήκαμε για τους αρχαιολογικούς χώρους και το αρχαίο θέατρο Μίεζας.Το αρχικό θέατρο μάλλον ήταν μεγαλύτερο από το υστεροελληνιστικό–πρώιμο ρωμαϊκό θέατρο, των μέσων του 2ου αι. π.Χ., γεγονός που μπορεί και να σχετίζεται με την ιστορική συγκυρία της εποχής, τη μείωση δηλαδή της σπουδαιότητας της πόλης της Μίεζας κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Η αμέσως επόμενη σημαντική στιγμή για το μνημείο υπήρξε η καταστροφή του 2ου αι. μ.Χ., που προκλήθηκε εξαιτίας κάποιου βίαιου γεγονότος, ενδεχομένως ενός σεισμού, οπότε και πρόχειρα επιδιορθώθηκαν οι αναλημματικοί τοίχοι και το κτίριο της σκηνής. Με βάση τις νομισματικές μαρτυρίες και την κεραμική, το θέατρο φαίνεται ότι συνέχιζε να λειτουργεί μέχρι και τον 4ο αι. μ.Χ


Η σχολή του Αριστοτέλη βρίσκεται στη θέση "Ισβόρια" Νάουσας σε ένα ειδυλλιακό τοπίο.

Πρόκειται για την τοποθεσία που στέγασε λίγο μετά τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. τη Σχολή όπου ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δίδαξε τον νεαρό Αλέξανδρο.
 Ανάμεσα σε δύο φυσικά σπήλαια λαξεύτηκε κάθετα ο βράχος, προστέθηκε μία ιωνική κιονοστοιχία και δημιουργήθηκε μία στεγασμένη στοά σε σχήμα Γ.
Αν και οι ανασκαφές δεν έχουν ολοκληρωθεί, ωστόσο ο αρχαιολογικός χώρος είναι επισκέψιμος από το κοινό.



Κλείσαμε με γεύμα στο άλσος του αγίου Νικολάου.