ΤΡΩΑΔΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΣΗ 2016-17

ΟΙ ΤΡΩΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

    Στο στρατόπεδο των Αχαιών, στα παράλια της λεηλατημένης Τροίας, οι αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες και η  βασίλισσά τους, Εκάβη, θρηνούν για τα δεινά τους.

    Όσες έχουν απομείνει ζωντανές από την ξεκληρισμένη βασιλική οικογένεια θα δοθούν δώρο στους Αχαιούς, ενώ ο εγγονός της Εκάβης, ο μικρός Αστυάνακτας,  γκρεμίζεται από τα τείχη, θύμα της σκληρότητας των κατακτητών.  Οι φλόγες αφανίζουν την Τροία και οι γυναίκες, απελπισμένες, οδηγούνται στα πλοία, που θα τις μεταφέρουν πέρα από το Αιγαίο, σκλάβες, στα σπίτια των νικητών..

   Οι Τρωάδες αποτελεί έργο εμβληματικό, διαχρονικό και από τα σημαντικότερα του Ευριπίδη. Ο Ευριπίδης, με τις «Τρωάδες», γράφει ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και κατακρίνει την πολιτική των Αθηναίων για το προκλητικό ανοσιούργημα, που είχαν διαπράξει, λίγους μήνες πριν, εναντίων των Μηλίων, καθώς και για τη Σικελική Εκστρατεία που προετοιμάζουν. Οι «Τρωάδες» είναι ένα αμείλικτο κατηγορώ για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Μια από τις πιο δημοφιλείς σωζόμενες τραγωδίες επιλέγεται και παρουσιάζεται με οδηγό τη σκληρή διαχρονικότητά της. Τα δεινά του πολέμου και η συμφορά της προσφυγιάς δεν έχουν εγκαταλείψει την ανθρωπότητα από τον καιρό του τρωικού πολέμου μέχρι σήμερα και, δυστυχώς, δεν γνωρίζουν γεωγραφικά σύνορα. Κάθε εξουσία που ασκείται με αλαζονεία είχε, έχει και θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους λαούς.

   Ο Ευριπίδης, στα 415 π.Χ., επιλέγει να μιλήσει για όλα αυτά μέσα από τη ματιά των αιχμάλωτων γυναικών της Τροίας, που ετοιμάζονται, σκλάβες πια, να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να ακολουθήσουν τους νικητές Έλληνες σε μια νέα, άγνωστη πατρίδα. Η οξύτητα της καταγγελίας παράλληλα με τη συγκινητική ποιητική ευαισθησία, αναδεικνύουν το έργο σε ένα από τα αριστουργήματα όχι μόνο του αρχαίου δράματος, μα και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΓΝΩΜΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΤΡΩΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

v Ερμιά και θλίψη σε μια πόλη αν πέσουν,καλά οι θεοί δεν παν, λατρεία δεν βρίσκουν.

v Του συγγενή το αντάμωμα είναι χαρά μεγάλη της ψυχής μας.

v Τρελός αυτός που πολιτείες ρημάζει, ναούς και τάφους τα ρίχνει αυτά, μα τότε πέφτει και ο ίδιος.

v Μεγαλεία των προγόνων πεσμένα, λοιπόν μιά σκιά τίποτα άλλο δεν ήσαστε.

v Για μια γυναίκα αυτοί,για μιαν αγάπη, για μιαν Ελένη χάσανε χιλιάδες.

v Μα οι Τρωαδίτες,πρώτα πρώτα,πέφταν για την πατρίδα, να μια δόξα ωραία.

v Πέθανε, αφού πήρε της αρετής την πρώτη δόξα.

v Φροντίδα ανεπιθύμητη,καλές μου,φροντίδα δε λογιέται.

v Καλότυχο ποτέ μην πεις κανέναν, το τέλος της ζωής του πριν να δεις.

v Μα οι πεθαμένοι λησμονούν τις πίκρες και δεν κλαίνε.

v Οι δύστυχοι χαρά στα δάκρυα βρίσκουν, στα θλιβερά τραγούδια και στους θρήνους.

v Θάνατος και ζωή δεν είναι το ίδιο, αυτός.Μηδέν, μα η άλλη κρύβει ελπίδες.

v Από μια ζωή γεμάτη πίκρες ανώτερο το θάνατο εγώ κρίνω.

v Μα απ΄τ΄αγαθά στη δυστυχία σαν πέσεις,θυμάται τα παλιά η ψυχή και κλαίει.

v Οποιανής πρώτα πρώτ΄αρέσει το έξω,βγάζει όνομα κακό.

v Μια νύχτα,λένε,αρκεί για να λυγίσει την αντιπάθεια πόχει μια γυναίκα για ενός αντρός το αγκάλιασμα.

v Για με είναι σιχαμένη όποια ξεχνάει τον πρώτον άντρα κι άλλη αγάπη νιώθει.

v Και το στερνό που μένει στον καθέναν,η ελπίδα πάει για μένα.

v Κι όμως κι η ιδέα κάποια χαρά σου δίνει.

v Δέξου μ΄αξιοπρέπεια τη συμφορά.

v Μάς εξοντώνουν οι θεοί,το θάνατό του δεν μπορούμε να μποδίσουμε.

v Αν πάλι θέλει με τους θεούς κανένας να τα βάζει, αυτή η αξίωση μοιάζει ανόητη κάπως.

v Α,μη ζητάς ανόητες ν΄αποδείξεις τις θεές,για να σκεπάσεις τις ντροπές σου.

v Όλες τις τρέλες τις ονομάζουν οι άνθρωποι  Αφροδίτη.Αφροδίτη-αφροσύνη δες πώς μοιάζουν.

v Το φύσημα της τύχης κοίταες και για αρετή δε σ΄έμελλε καθόλου.

v Όποια απατά τον άντρα της, πεθαίνει.

v Ντροπιάσματα η τιμή μου δε σηκώνει.

v Η αγάπη, σαν αγαπήσεις μιά φορά, δε σβήνει.

v Για την πατρίδα αν έπεφτες στη μάχη,αφού τα νιάτα πρώτα θα χαιρόσουν, το γάμο,την ισόθεη βασιλεία,θα σε καλοτυχίζανε,αν υπάρχει σ΄αυτά καλοτυχία.

v Όποιος την ευτυχία του καμαρώνει σαν κάτι απαρασάλευτο,ειν΄ανόητος. Σαν τον τρελό τον άνθρωπο και η τύχη ιδιότροπη πηδά απ΄τη μία στην άλλη,δε μένει πάντα σε έναν η ευτυχία.

v Λίγο τους γνοιάζει τούς νεκρούς, αν πλούσια θά τους προσφέρουν δώρα. Αυτά είναι, λέω, των ζωντανών ανόητες ξιπασιές.

v Ο πιο καλός για μένα θάνατος,να χαθώ με την πατρίδα. 

Συντελεστές

Εκάβη                                                                                              Αναστασία Ντούλα

Ποσειδώνας                                                                                     ΄Αγγελος Μήτσου

Αθηνά                                                                                              Μυρτώ Παπαμιχαήλ

Ταλθύβιος                                                                                        Παναγιώτης Κοβίνης

Αυτομέδοντας                                                                                  Γιώργος Κλειδωνάρης

Κασσάνδρα                                                                                     Ευανθία Αλμπανούδη

Κασσάνδρα alter ego                                                                      Στέλλα     Μιχάλη

Ανδρομάχη                                                                                      Κατερίνα Κατούνη

Θεράπαινα                                                                                      Ελισάβετ Κίσσα

     Μενέλαος                                                                                        Θάνος Παπαδόπουλος

      Ελένη                                                                                      Αλεξάνδρα Παπαμαργαρίτη

Χορός

Μαρία Βαϊτση, Ζωή Γιάνναρου, Μάγδα Δημητριάδη, Ιωάννα Δημητριάδη, Εβελίνα Κελαϊδώνη, Σοφία Κορέτσι, Αλεξάνδρα Κούκα, Μελία Κυριάκη, Εύα Λαγάρα, Μελένια Λιάρου, Μελίνα Λίλα, Ηλιάνα Μακρογιάννη, Ανθή Ματσούκα, Αναστασία Μιχοπούλου, Κωνσταντίνα Μπαγλατζή, Χριστίνα Μπακρατσά, Αναστασία Πούλιου, Μαρία Πρίγκου, Ελένη Ρεχμάν- Κουκουλέτσου, Ραφαέλλα Τόκα.

Στρατιώτες:

Αποστόλης Βούλγαρης, Βασίλης Δημητριάδης, Στυλιανός Μπούτλας, Θωμάς Παπαρίζος, Μένιος Πετρούλιας.

Αφηγητές:                                                        Αντώνης Κατσαγεωργίου, Μελίτα Πρίντζου.

Χορογραφίες- διδασκαλία χορού:  

    Τίνα Βέντζιου

Χρήση Υπολογιστών

  Γιάννης Μπέτας ,Σοφοκλής Πατακιούτης

Υπεύθυνες  καθηγήτριες : 

    Βαλασσα Ασπασία  ,                            Καρκαλέτσου Μαρία  

Κατσίκη Νικόλ   , Σαλβάνου Λίνα.