"Το δωμάτιό μου..."
"Ο προσωπικός μου επίγειος παράδεισος" είχε πει κάποτε μια διάσημη ηθοποιός στην προσπάθειά της να περιγράψει το δωμάτιό της.Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσω την έννοια των λέξεών της,παρόλο που ο χώρος αυτός είχε ενταχθεί πολύ πιο πριν στη ζωή μου χωρίς να με ρωτήσει ή να με προειδοποιήσει.
Ήταν αδύνατο να μετατρέψω,τουλάχιστον εξωτερικά,αυτόν το χώρο σε έναν επίγειο παράδεισο,έτσι αποφάσισα να βάλω λίγες πινελιές πραγματικότητας!Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση ο χώρος έκφρασής μου να είναι άχρωμος και μουντός.Έτσι τον γέμισα με χρώματα πορτοκαλί,κόκκινο,μωβ.... Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη!Έβαλα βιβλία,βιβλιοθήκη,γραφείο,κρεβάτι,κορνίζες,καρέκλες και ...ξαφνικά σταμάτησα.Το ένιωθα ήδη τόσο παραφουσκωμένο από τις σκέψεις,τα όνειρα και τις αναμνήσεις που φιλοξενούσε.
Συνδύασα,αφαίρεσα,ξαναπροσπάθησα και δημιούργησα το σημερινό αποτέλεσμα.Ένα δωμάτιο ντυμένο στα χρώματα του ήλιου και της αγάπης.Την άκρη του στολίζει ένα τεράστιο γραφείο και μια βιβλιοθήκη συμβολίζοντας το σημαντικό ρόλο της παιδείας στη ζωή μου.Στη μέση ένα μικρό τραπέζι γεμάτο κορνίζες και αναμνήσεις.Ένα κρεβάτι,το κρεβάτι των ονείρων,δεσπόζει στην άλλη άκρη.Στους τοίχους κρέμονται χάρτες,αφίσες,φωτογραφίες και ένα εκκεντρικό φωτιστικό φωτίζει πάντα τις σκέψεις μου.Δυο μεγάλες ντουλάπες από τις οποίες κρέμονται δυο ονειροπόλες νεράιδες,παραμυθένιες,μαγικές.Τέλος ένα μεγάλο ρολόι,το μόνο στοιχείο πραγματικότητας, θυμίζοντάς μου την αναπόφευκτη ύπαρξη του χρόνου.
Ο ιδιωτικός μου παράδεισος,ο χώρος έκφρασής μου,η προστασία μου και ο ακροατής μου,το κρυφό μυστικό της δύναμής μου,η μοναξιά μου,η συντροφικότητά μου,οι κλειδωμένες πόρτες της καρδιάς μου είναι όλα στριμωγμένα σε ένα χώρο μαγικό βγαλμένο από μια πραγματικότητα που ονειρεύεται κάθε ανθρώπινο ον.
Παπαθεολόγου Βασιλική,Α΄ Γυμνασίου
"Ο δικός μας Άγιος Βασίλειος..."
Ο κόκκινος Άι-Βασίλης είναι ένα ξενόφερτο προϊόν μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας,της Coca-cola,και δημιουργήθηκε καθαρά για εμπορικούς και κερδοσκοπικούς λόγους.Θεωρώ ότι δεν έχει καμιά σχέση με το ουσιαστικό νόημα των εορτών,που δεν είναι άλλο από την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας.
Η δική μας ορθόδοξη,χριστιανική παράδοση τιμά την πρώτη μέρα του χρόνου τον πραγματικό Άγιο Βασίλειο,έναν από τους Μεγάλους Πατέρες της εκκλησίας μας.Ο Άγιος Βασίλειος έδωσε όλη του την περιουσία για να χτίσει ορφανοτροφεία,γηροκομεία και πτωχοκομεία,διδάσκοντας έτσι την αξία της προσφοράς και της ελεημοσύνης.Υπήρξε παράδειγμα ταπεινότητας και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο.
Από την άλλη πλευρά πολλοί υποστηρίζουν ότι ο κόκκινος Άι-Βασίλης προσφέρει χαρά και διασκέδαση στα παιδιά.Μια χαρά όμως που βασίζεται στο ψέμα!Οι γονείς κάθε χρόνο σπεύδουν στα πολυκαταστήματα για να αγοράσουν τα υποτιθέμενα "δώρα" του Άι-Βασίλη και τα παιδιά γίνονται όλο και πιο απαιτητικά και ανικανοποίητα.Τα φτωχά παιδάκια μένουν απογοητευμένα,με τα χέρια αδειανά,αφού ο κόκκινος Άι-Βασίλης,συνήθως,δεν έχει δώρα γι αυτά.
Ταυτόχρονα,διάφοροι παχουλοί κύριοι μασκαρεύονται με την κόκκινη στολή κι εκμεταλλεύονται την αθωότητα των μικρών παιδιών για να βγάλουν χρήματα.Που είναι,όμως,το πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα σε όλα αυτά;
Επομένως νομίζω ότι για να τιμήσουμε τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας ως λαός,θα πρέπει να υιοθετήσουμε σαν σύμβολο της Πρωτοχρονιάς τον δικό μας Άγιο Βασίλειο,που δεν έχει ανάγκη από λαμπιόνια,γιρλάντες και κούφια είδωλα.Ας μιμηθούμε το παράδειγμά του και ας προσφέρουμε απλόχερα αγάπη στους γύρω μας.Κανένα παιχνίδι,όσο εντυπωσιακό ή ακριβό κι αν είναι,δεν μπορεί να αντικαταστήσει το δώρο της αγάπης που είναι ανυπολόγιστης αξίας...
Άννα Κονιστή,Α΄ Γυμνασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.