Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Οι μαθητές διαβάζουν και παρουσιάζουν...



Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ

Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά στον τόπο και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους και παμπόνηρους τρόπους. Σε λίγο ,αφού έχουν πείσει και την πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού για την δήθεν ατυχία των μαύρων γατών , έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Μετά από αμέτρητους διωγμούς και ύπουλες πράξεις η τελευταία μαύρη γάτα θα καταφέρει ,για να αποκαταστήσει την αδικία που έγινε εις βάρος όλων των γατών και θα διδάξει σε όλους την αξία της αποφασιστικότητας , της φιλίας , της αγάπης και της πίστης. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα- αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας.



Ο ΡΟΒΙΝΣΩΝΑΣ ΚΡΟΥΣΟΣ
Η μεγάλη επιθυμία του Ροβινσώνα Κρούσου ήταν ν' ακολουθήσει το κάλεσμα της θάλασσας και να γίνει ναυτικός. Τίποτα δε θα στεκόταν εμπόδιο στο σκοπό του, ούτε κι οι αντιρρήσεις του πατέρα του. Η θάλασσα, όμως, δεν ήταν ιδιαίτερα φιλική μαζί του και στο πρώτο ταξίδι ναυάγησε. Ωστόσο ο Ροβινσώνας στάθηκε τυχερός και σώθηκε. Εξακολούθησε να μπαρκάρει σε πλοία και να ζει διάφορες περιπέτειες, ώσπου μια καταιγίδα τον ξεβράζει ναυαγό σ' ένα ερημονήσι. Σε εκείνο το νησί θα δοκιμαστεί η  επιμονή , η υπομονή και η θέλησή του να ζήσει.  Θα θέσει όλη την εφευρετικότητά του , όλη την εξυπνάδα και επινοητικότητά του για να μπορέσει να επιζήσει εναντίον της ίδιας της φύσης . Τελικά , ύστερα από πολλά χρόνια και αμέτρητες περιπέτειες , ο Ροβινσώνας θα καταφέρει να επιστρέψει στην πατρίδα του. 


Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΧΝΕΣ ΤΗΣ 
Η Κωνσταντίνα είναι ένα κορίτσι που μετακόμισε μαζί με τους γονείς της στη Γερμανία.Η νέα ζωή για αυτήν ήταν ξεχωριστή και η ίδια περνούσε πολύ ωραία με τις καινούριες φίλες που γνώρισε στο νέο της σχολείο.Όλα όμως άλλαξαν όταν οι γονείς της τής ανακοίνωσαν πως πρόκειται να χωρίσουν και έτσι η ίδια έπρεπε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να μείνει για λίγο καιρό μαζί με τη γιαγιά της,τη Φάρμουαρ όπως τη φώναζε στα Σουηδικά.Όλα της τα όνειρα γκρεμίστηκαν...Και δεν ήταν μόνο αυτό...Ήταν αναγκασμένη να ακούει συνέχεια ιστορίες που της διηγούνταν η γιαγιά της μαζί με τις τρεις αχώριστες φίλες της για την Κατοχή και την Αντίσταση.Εκείνη όμως ένιωθε μόνη της και πίστευε πως κανένας δεν μπορούσε να την καταλάβει.Στο νέο της σχολείο στην Ελλάδα γνώρισε ένα αγόρι,το Λουμίνη,που πήγαινε σε μεγαλύτερη τάξη και της έδινε ένα γαλάζιο χαπάκι.Για αυτήν ήταν θαυματουργό,καθώς χάρη σε αυτό ξεχνούσε όλα τα προβλήματά και ζούσε σε έναν δικό της ξεχωριστό κόσμο,ο οποίος πολλές φορές την ανέβαζε στα ουράνια και άλλες την έρριχνε στο γκρεμό.Σε αυτόν τον κόσμο κυριαρχεί το ψέμα και παγιδευμένη στις αράχνες της παλεύει να ξεμπλεχτεί.Το χαπάκι αυτό αλλάζει όλη της την προσωπικότητα και γίνεται ένα κορίτσι τολμηρό που δεν φοβάται τίποτα και κάνει φοβερές αλλαγές πάνω της που τους αφήνει όλους έκπληκτους.Ωστόσο μετανιώνει για τις πράξεις της μόλις τελειώνει η επίδραση του χαπιού.Για αυτό ζητάει όλο και περισσότερα πιστεύοντας πως είναι για το καλό της.Όταν η οικογένειά της μαθαίνει τι της έχει συμβεί αναστατώνεται και αναρωτιέται πως συνέβει αυτό.Για αυτό της προτείνουν λύσεις για να καταπολεμήσει τον εθισμό της στα ναρκωτικά,όμως δεν καταφέρνουν να την μεταπείσουν σε τίποτα.Ωστόσο μια επίσκεψη της Λαίδης Ντι,φίλης του Λουμίνη,τα ανατρέπει όλα και έτσι αποφασίζει να δεχθεί τη βοήθεια που της προτείνουν.Υπάρχει όμως γυρισμός;Θα μπορέσει να ξεμπλεχτεί από τις αράχνες στις οποίες είναι παγιδευμένη;Η συγγραφέας λοιπόν αποφασίζει να μην αποκαλύψει το τέλος αλλά ο καθένας με τη φαντασία του να δώσει το τέλος που επιθυμεί...
 

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Για τη γιορτή της μητέρας...

Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής.Προς τιμήν της μητέρας λοιπόν τα δύο ποιήματα που γράφτηκαν από μαθήτρια του σχολείου μας...

Μάιος 2011
Όταν το θρόισμα του αέρα
από ψηλά κυριαρχεί
Όταν ο ήλιος κάνει πέρα
Και το φεγγάρι αστροβολεί
Όταν η λύπη καταλαμβάνει
Την καρδιά μου τη μισή
Κι όταν ο κήπος της ψυχής μου
Σιωπηλά εξασθενεί
Τότε η μητέρα μου είναι πρώτη
Εκεί κοντά
Τις καταιγίδες της καρδιάς μου
Μόνο εκείνη σταματά
Μόνο εκείνη τα σύννεφα
με τη ζεστασιά του ήλιου της τα αντικαθιστά
κι ανθίζει μέσα μου
ο ενθουσιασμός και η χαρά
και η αγάπη σαν κισσός
πάνω τους κολλά
και όχι μια οποιαδήποτε αγάπη
μια περαστική
μα της μαμάς μου η αγάπη
Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ!!!!

Μάιος 2012
Καθρεφτίζομαι στο πρόσωπό της
Ένα κομμάτι μου είναι δικό της,
Κοιτάει μέσα στην καρδιά μου
Και βλέπει όλα τα όνειρά μου,
Μου ανοίγει τα φτερά μου
Και διορθώνει τα ελαττώματά μου
Μπορεί να φύγω,να ανακαλύψω,να απαρνηθώ
Να αγαπήσω και να αγαπηθώ
Μπορεί να ταλαιπωρηθώ,να αρρωστήσω
Μα πάλι πίσω σαν γυρίσω
Θα με περιμένει η μαμά μου
Αυτή που είναι και θα μείνει
Πάντα το στήριγμά μου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ
       
                  Παπαθεολόγου Βασιλική,Α Γυμνασίου