Τα παραμύθια απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους .Είναι μια σπουδαία μορφή ψυχαγωγίας και ένα πολύ δυνατό μέσο διαπαιδαγώγησης για τα παιδιά. Μέσα από τις ιστορίες τα οδηγεί σε ηθικές αλήθειες με την υποχώρηση του κακού και την επικράτηση του καλού.
Τα λαϊκά παραμύθια είναι σημαντικά για τη λογοτεχνία μας και έχουν τη δική τους αξία.
Είναι παραμύθια που ξεκινήσαν χρόνια - αιώνες πρίν, γαλούχησαν πολλές γενιές και ταξίδεψαν στον χρόνο, από ανθρώπους απλούς και λαϊκούς.Ό μαγικός τους κόσμος εξακολουθεί και σήμερα να γοητεύει μικρούς και μεγάλους. Χωρίς αυτόν τον κόσμο θά είμασταν πολλοί φτωχοί σε συναισθήματα και σε αξίες στη ζωή
. Γιατί πάντα το παραμύθι ήταν μια γέφυρα που ενώνει το παιδί με τον εξωτερικό κόσμο των ενηλίκων. Το κάνει πιο κοινωνικό, το ωριμάζει προς μια πορεία αυτοεκτίμησης, και ενηλικίωσης.Μέσα από την περπέτεια, τις εικόνες,θα σχηματίσει τους χαρακτήρες των ηρώων και θα μάθει πριν πάει ακόμη σχολείο για την εξυπνάδα, τον ηρωισμό,την φιλία,την αφομοίωση,την υπομονή.Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι είτε από τη θέση του ακροατή, είτε από τη θέση του αναγνώστη, έχουμε έρθει σε επαφή με τα παραμύθια. Άλλοτε έχουμε κλάψει, άλλοτε συγκινηθεί, έχουμε θυμώσει, φοβηθεί αλλά κυρίως έχουμε μαγευτεί και γοητευτεί με τις ιστορίες τους και τις περιπέτειες των ηρώων τους. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές επιστρέφουμε σε αυτά και τα διαβάζουμε ξανά και ξανά, δίνοντας όμως κάθε φορά μία άλλη, νέα ερμηνεία, ανάλογα με το πώς είμαστε και νιώθουμε εκείνη τη στιγμή.
Τα παραμύθια είναι στιγμές που θυμούνται οι μεγαλύτεροι μα και ζουν οι νεώτεροι. Τα συναντάμε σε διαφορετικές χώρες και διαφορετικούς λαούς, γιατί οι πιο όμορφες παραδόσεις της ανθρωπότητας έχουν περάσει στα πιο όμορφα παραμύθια. Η μαγεία του παραμυθιού έγκειται στο γεγονός ότι, αν και η πλοκή τους είναι απλή και λιτή έχουν την ικανότητα, όπως προανέφερα, να μαγεύουν αλλά και να διδάσκουν πολλά τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Στα παραμύθια συναντάμε κακούς βασιλιάδες, βασίλισσες, μητριές, ήρωες, ηρωίδες, ξωτικά, νεράιδες, που όλοι ζουν στο χώρο της φαντασίας. Τα παραμύθια έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος και δεν είναι ρεαλιστικά, αντιθέτως συμβαίνουν στο χώρο της φαντασίας και το υπερφυσικό είναι το κύριο συστατικό τους. Ο υπερφυσικός κόσμος που συναντάμε σε αυτά εκφράζει έναν κόσμο πέρα από το φυσικό, τον οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει
. Πιστεύω πως το παραμύθι γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο.Το έχει μέσα στο νου του, ταξίδευε στο χρόνο σε τόπους και έφτασε και σε μας σήμερα. Το αναφέρει συχνά ο ποιητής Γ.Σεφέρης: ...
. Γιατί πάντα το παραμύθι ήταν μια γέφυρα που ενώνει το παιδί με τον εξωτερικό κόσμο των ενηλίκων. Το κάνει πιο κοινωνικό, το ωριμάζει προς μια πορεία αυτοεκτίμησης, και ενηλικίωσης.Μέσα από την περπέτεια, τις εικόνες,θα σχηματίσει τους χαρακτήρες των ηρώων και θα μάθει πριν πάει ακόμη σχολείο για την εξυπνάδα, τον ηρωισμό,την φιλία,την αφομοίωση,την υπομονή.Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι είτε από τη θέση του ακροατή, είτε από τη θέση του αναγνώστη, έχουμε έρθει σε επαφή με τα παραμύθια. Άλλοτε έχουμε κλάψει, άλλοτε συγκινηθεί, έχουμε θυμώσει, φοβηθεί αλλά κυρίως έχουμε μαγευτεί και γοητευτεί με τις ιστορίες τους και τις περιπέτειες των ηρώων τους. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές επιστρέφουμε σε αυτά και τα διαβάζουμε ξανά και ξανά, δίνοντας όμως κάθε φορά μία άλλη, νέα ερμηνεία, ανάλογα με το πώς είμαστε και νιώθουμε εκείνη τη στιγμή.
Αν σου μιλώ με παραμύθια είναι γιατί τ' ακούς γλυκύτερα..................... ...........................
Ποιος δεν αναζήτησε τις ιστορίες μέσα από τη σοφία του Ηρόδοτου και το επικουρικό ύφος
του Ομήρου.Τους μύθους του Αισώπου, αυτού του έξυπνου δούλου της Φρυγίας που δεν ήξερε να γράφει αλλά να τα διηγειται προφορικά οι οποίοι ήταν όλοι φιλοσοφημένοι για την ανθρώπινη φύση και κοινωνία.Όπως μας διηγείται ο Πλάτων:ο Σωκράτης στη φυλακή στιχουργούσε όσους Αισώπειους μύθους γνώρισε απο μνήμης.Έχουμε σήμερα εξαίρετους σύγχρονους παιδαγωγούς που ασχολούνται με το λαϊκό παραμύθι, γράφουν , ιστορούν και τονίζουν ότι η ανάγνωση του πρέπει νάναι αναπόσπαστο κομμάτι στο καθημερινό πρόγραμμα ενός παιδιού.Όπως ο κ.Πελασγός Στέλιος, ο.κ. Ευγένιος Τριβιζάς κ.α. που έγραψαν αρκετά βιβλία, παραμύθια λογοτεχνικά, δοκίμια για τα παιδιά.
Το παραμύθι έχει θεραπευτική αξία γιατί αναφέρεται στον εξωτερικό μας κόσμο και όχι στην καθημερινότητα.Του χρωστάμε πολλά γιατί οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα κάθε τόπου, η γλώσσα ,διασώζονται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στο λαϊκό παραμύθι.
Και μη ξεχνάμε ότι αυτό εκφράζει το συναίσθημα (την οργή τον φόβο την αγωνία την ελπίδα) και προτείνει λύσεις μικρές ή μεγάλες για να ζήσουμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.