ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: "ΕΛΕΝΗ" ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ...

Στο ιστορικό για την πόλη μας "Αχίλλειον" ...ανέβηκε η θεατρική παράσταση του σχολείου μας....από τους μαθητές της Γ Τάξης....

 ...όλοι ήταν από νωρίς εκεί...πολύβουο μελίσσι...

 ...η δικαίωση κόπων πολλών μηνών...

 ...το έργο διδάχτηκαν οι μαθητές όλη τη χρονιά και το μήνυμά του διάλεξαν να στείλουν... έτσι όπως το διατύπωσαν στο πρόγραμμα της εκδήλωσης...

 "Στο έργο αυτό είναι εμφανής ο ανθρωπισμός του Ευριπίδη από τη στάση που κρατά απέναντι στις γυναίκες γενικά και στην Ελένη συγκεκριμένα.Σε μια ανδροκρατούμενη εποχή,που η θέση της γυναίκας είναι ασήμαντη,ο ποιητής την εμφανίζει αξιοπρεπή,πιστή και αφοσιωμένη στον άντρα της,ευφυή και έξυπνη.Επίσης ο ανθρωπισμός του Ευριπίδη είναι εμφανής και από την καταδίκη του πολέμου.Οι μαθητές μας διδάχτηκαν ότι ο πόλεμος είναι μάταιος και παράλογος,επειδή τα δεινά και τις συμφορές του τις γεύονται νικητές και ηττημένοι."

Και η παράσταση αρχίζει......

 

Η γλώσσα που μου δώσατε μελώδισε στο στόμα,

ροδόσταμο που άνθισε στο πατρικό μου χώμα,

θαλασσινή η αύρα της, βουνίσια η πνοή της,

τον κόσμο όλο γύρισε, αλάργεψ' η φωνή της.

Η ανατολή τη λάτρεψε, η δύση την καρπώθει,

πόθο γλυκό ζωντάνεψε σ' αυτόν που τη ζυγώθει,

αθανασία γνώρισε στα έργα των ανθρώπων,

φεγγάριασε τη σκοτεινιά ξένων λαών και τόπων.

  Γλώσσα μου μυριολάλητη πώς να σε ασημώσω

που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώσω,

έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώσω,

και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω.

 Αίσωπος, Όμηρος, Θαλλής, Ηρόδοτος κι Αισχίνης,

Σόλων, Σωκράτης, Σοφοκλής, Καβάφης κι Ευριπίδης,

Πίνδαρος, Πλάτων, Πλήθωνας, Κάλβος και Καζαντζάκης,

 Ερατοσθένης, Ηράκλειτος, Σεφέρης, Καρυωτάκης,

Γκάτσος, Ελύτης, Αξελός, Παπαδιαμάντης, Ζέη

Αναγνωστάκης, Κούμας, Κουν, Μάτεσης, Ωριγένης,

Σικελιανός και Παλαμάς, Γαζής κι Αριστοτέλης,

Παπαντωνίου, Γιανναράς, Βρεττάκος, Καμπανέλλης,

 Μαβίλλης, Σεβαστίκογλου, Ξενόπουλος, Διογένης,

και Μυριβίλης, Πιττακός, Δροσίνης, Δημοσθένης,

Επίκουρος, Ησίοδος, Γρυπάρης Καββαδίας,

Αναξαγόρας, Αρίσταρχος, Βενέζης και Βοργίας.

  Η γλώσσα που μας δώσατε σμίλεψε το σκαρί μας,

το νου με γνώση μπόλιασε, πότισε την ψυχή μας,

μάγεψε πλάνητες πολλούς, ξελόγιασε την πέννα,

γένος και γης μπερδεύτηκαν, με μιας γενήκαν ένα.

Χαλάλι ήταν οι φθόγγοι της, θέριεψαν μύριες λέξεις,

οι λέξεις έβγαλαν φτερά και γέννησαν τις σκέψεις,

το γόνυ εκράτησαν ορθό στης λευτεριάς το τάμα,

γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα.

 

 Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,

μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω,

λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω,

που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώνω,

έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώνω

                                       και τους χρυσούς θνητούς να πω, την γλώσσα ν' αρματώνω

 Ρίτσος, Τερζάκης, Κοραής, Κορνάρος, Πρωταγόρας,

Ψυχάρης, Τσίρκας, Συκουτρής, Χρυσολωράς, και Ρώτας,

Αριστοφάνης, Βάρναλης, Βιζυηνός, Χορτάτσης

και Μακρυγιάννης, Σολωμός, Ρήγας και Σαμαράκης,

 Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις,

Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης,

και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας,

Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας,

 Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις,

Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης,

και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας,

Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας,

 Εμπεδοκλής και Πλούταρχος, Κύρος, Πανοπολίτης,

Κόραξ, Βοργίας, Βουτυράς, Σουρής, Βαλαωρίτης,

Ιορδανίδου, Αρβελέρ, Σαπφώ και Αλεξίου,

 η Πολυδούρη, η Μιλλιέξ, Δέλτα και Σωτηρίου,

και Ιπποκράτης, Ξενοφών, Πολίτης, Εφταλιώτης,

Αισχύλος, Αινησίδημος, Λυσίας, Μπαμπινιώτης.

 Γιώργος Σεφέρης, "Ελένη", Ποιήματα, Αθήνα, Ικαρος, ¹⁵1985, σσ. 239-242.

ΕΛΕΝΗ

ΤΕΥΚΡΟΣ ... ες γην εναλίαν Κύπρον ου μ' εθέσπισεν

οικείν Απόλλων, όνομα νησιωτικόν

Σαλαμίνα θέμενον της εκεί χάριν πάτρας.

..............................................................

ΕΛΕΝΗ: Ουκ ήλθον ες γην Τρωάδ' , αλλ' είδωλον ήν.

.............................................................

ΑΓΓΕΛΟΣ: Τι φής;

Νεφέλης άρ' άλλως είχομεν πόνους πέρι;

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ,ΕΛΕΝΗ

 

 

 

"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες''.

 

                                  Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,

                             σύ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους

                             στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές

                             αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.

 

                                 Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη

                            βήματα και χειρονομίες^. δε θα τολμούσα να πω φιλήματα^.

                            και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.

              "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".

               Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;

               Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:

               καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων

               ή των θεών^.

                             

η μοίρα μου που κυματίζει

                                        ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα

                                               και μιαν άλλη Σαλαμίνα

                                        μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι.

Το φεγγάρι

                                          βγήκε απ' το πέλαγο σαν Αφροδίτη^.

                                  σκέπασε τ' άστρα του Τοξότη, τώρα πάει να 'βρει

                                     την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ' αλλάζει.

                                                        Πού είναι η αλήθεια;

                                            Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης^.

                                     το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.

                                              Αηδόνι ποιητάρη,

                   σαν και μια τέτοια νύχτα στ' ακροθαλάσσι του Πρωτέα

                 σ' άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,

                       κι ανάμεσό τους-ποιος θα το 'λεγε-η Ελένη!

                    Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.

 

                                       Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου^. την άγγιξα, μου μίλησε:

                                             "Δεν είν' αλήθεια, δεν είν' αλήθεια" φώναζε.

                                               "Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.

                                              Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία".

                        Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό

                                            το ανάστημα

                                    ίσκιοι και χαμόγελα παντού

                                         στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα^.

                                                    ζωντανό δέρμα, και τα μάτια

                                                        με τα μεγάλα βλέφαρα,

                                                  ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

                                     Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.

                                      Έτσι το θέλαν οι θεοί.

                Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα

                                                            ατόφιο^.

                                 κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια .

                             Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.

                                       Τόσα κορμιά ριγμένα

                                   στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης^.

                                                             τόσες ψυχές

                                          δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.

                         Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

                              για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη

                     μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου

                         για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

                                             Κι ο αδερφός μου;

Αηδόνι αηδόνι αηδόνι,

                    τ' είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ' ανάμεσό τους;

                    "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".

                                               Δακρυσμένο πουλί,

στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη

                               που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα,

                                   άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι,

                            αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι,

                     αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι Δε θα ξαναπιάσουν

                                                  τον παλιό δόλο των θεών^.

αν είναι αλήθεια

                       πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,

                            ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη

                         ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος που ωστόσο

                         είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,

                           δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει

                         μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε

                                πως τόσος πόνος τόση ζωή

                                  πήγαν στην άβυσσο

                            για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.

 ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΞΙΩΣΕΩΝ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΑΝ...

 

Υπεύθυνες προγράμματος

                                                                                                   

 Καρκαλέτσου Μαρία

 Βαλασσά Ασπασία

 Μπαζιάκα Αναστασία

 Παπανικολάου Βασιλική

 

                                      Διδασκαλία χορών

  Λαζαρίδου Ελευθερία

                                                                       Βέντζιου Τίνα                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Yπεύθυνος ήχου     Κώστας  Kαλατζής                                                                                                                                                 

         
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 Δάρρα Αθανασία Ελένη

 Καραγιάννης Γιώργος Μενέλαος

 Κομπογιάννης Στέλιος Τεύκρος

 Παπαδοπούλου Ιωάννα Γερόντισσα

 Ελευθεριάδη Ανέλ Θεονόη

 Καραβίας Κων/νος Αγγελιοφόρος Μενελάου

 Μπάρκας Χρήστος Θεοκλύμενος

 Ντανιελιαντς Άννα-Μαρία Θεραπαινίδα Θεονόης

 Κυριαζής Μιχάλης Αγγελιοφόρος Θεοκλύμενου

 Γιάτσος Γιώργος

 Βουλγαρίδης Γιάννης }Διόσκουροι

ΧΟΡΟΣ 

                                                                                                                                                       
Αγγελούκος Μόνικα

 Γεωργακοπούλου Θεοδώρα

 Γρηγορίου Ατζελίνα

Διάλλα Βασιλική

Δρακούλη Φιλομήλα

Καραμπούτη Ελίνα

Κερμελιώτη Ιωάννα

Μακούχα Βέρα

Νάκα Λίλη

Ντάιμου Χαρά

Μπιλιούρη Βασιλική

Παπακώστα Φαίη

Ρηγοπούλου Μαρίνα

Στατήρα Χριστίνα

Ταμβάκη Καλλιόπη

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

Αγγελόπουλος Πέτρος

ΒΟΗΘΟΣ

Αλέξαντρος Κούρτης